حتماً تا کنون بارها با این سوال مواجه شده‌اید که چرا فوتبال در مقایسه با سایر ورزش‌ها پرطرفدارتر و جذاب‌تر است. در ادامه سعی می‌کنم سه دلیل اصلی جذابیت فوتبال را توضیح بدهم.
یک این که فوتبال به شدت ورزش ساده‌ای است. دو تا سنگ بگذار و یا علی از تو مدد. اصلاً فقط دنبال توپ بدو. بقیه‌ی ورزش‌ها خیلی سخت‌ترند. مثلاً برای والیبال حتماً نیاز به تور داریم. برای بسکتبال، تنیس، اسب‌سواری و … هم وسیله نیاز است. در حالی که فوتبال با ساده‌ترین‌ها ممکن می‌شود که توپ است و دویدن و ضربه زدن.
دو این که در اغلب ورزش‌ها برای قهرمان شدن حتماً باید از نظر فیزیکی قوی باشید و اندام ورزیده‌ای داشته باشید. مثلاً اگر می‌خواهید قهرمان مشت‌زنی شوید، باید آدم جان‌سختی باشید، یا اگر می‌خواهید وزنه‌بردار شوید، باید هیکل تنومندی داشته باشید. ولی فوتبال اصلاً تابعی از این چیزها نیست و از نظر فیزیکی متعلق به همه‌ی مردم است. مثلاً لیونل مسی قد و بالایی ندارد، و وقتی بازی نمی‌کند مثل همه است، ولی می‌بینی وقتی پا به توپ می‌شود، چه معجزه‌ای خلق می‌کند. بنابراین نوع قدرتمندی از هم‌ذات‌پنداری در فوتبال هست که در سایر ورزش‌ها نیست. واقعاً نمی‌شود با والیبالیست‌ها با آن قد و بالا هم‌ذات‌پنداری کرد. مگر ما چند نفر داریم که چنین قدی داشته باشند؟ با وزنه‌بردارها هم نمی‌شود هم‌ذات‌پنداری کرد. با دونده‌هایی که صد متر را زیر ده ثانیه می‌دوند، هم همین‌طور. آن‌ها خیلی ورزش‌کارند. اما در یک تیم یازده‌نفره‌ی فوتبال معمولی‌ها هم حضور دارند و بازی می‌کنند. پس مردم می‌توانند خودشان را در این بازی تعریف کنند. مَخلَصِ کلام این که بقیه وررزش‌ها متعلق به قهرمانانند، و تو نظاره‌گری و ستایششان می‌کنی، ولی در فوتبال می‌توانی خودت را جای بازیکن‌ها بگذاری.
نکته سوم و آخر این که فوتبال یک بازی تیمی است، و با ورزش‌های انفرادی اساساً تفاوت دارد. در ورزش‌های انفرادی وقتی قهرمانی کنار می‌رود، همه چیز تمام می‌شود، تا این که قهرمان دیگری ظهور کند و مثل او شاخص شود و بدرخشد. اما در ورزش‌های جمعی که فوتبال در میانشان بیشترین تعداد بازیکن را دارد، بازیکن‌ها می‌آیند و می‌روند ولی تیم ادامه دارد. در واقع ما در فوتبال قبل از این که طرفدار بازیکنان باشیم، طرفدار تیم‌ها هستیم، و چون تیم‌ها همیشه ادامه دارند، مفهوم طرفداری به چیزی فراتر از پیروزی و شکست رشد می‌کند. خیلی‌ها تیمشان دائم شکست می‌خورد، ولی امیدوارانه با آن زندگی می‌کنند (مثلِ خودِ من) و تا آخرین نفس طرفدار باقی می‌مانند.
پس از نظر من «سادگی»، «برانگیختنِ حسِ هم‌ذات‌پنداری»، و «ارجح بودن تیم بر شخص» دلایلی هستند که فوتبال را تا این حد بالا کشیده‌اند. نظر شما چیست؟